Zeeuws-Vlaanderen is een band rijker. Hoewel band, In Machine Ghost is meer dan een band. Het is een kunstproject waarmee drie muzikanten een brug willen slaan tussen muziek, poëzie, literatuur en kunst. Voor het muziekdeel hebben de drie leden een cd opgenomen, getiteld "Stringquartet No. 9". Een mooi gedragen melancholisch werkstuk, dat je zintuigen prikkelt en de juiste sfeer ademt. Het is de tweede plaat voor de groep die huist in Hengstdijk.

Onderaards gewelf

In Machine Ghost bestaat uit, multi-instrumentalist zanger en tekstschrijver Marc Suikerbuik zanger-gitarist Eddy de Putter en bassist Paul van Meijl. Het trio is een kerkband. Niet dat een van de bandleden uit een gospelmilieu komt of het liefst psalmen op hele noten zingt, integendeel. Maar de muziek van dit drietal komt gewoon het best tot zijn recht in een godshuis, een oud kasteel, een bunker of een onderaards gewelf mag ook, als het er maar goed galmt en een beetje schemerig is. In Machine Ghost werkt het liefst op plaatsen waar je geprikkeld wordt. Daar waar je meer dan alleen je oren moet gebruiken.

Mysterieus

Het album begint sfeervol met het op vioolspel leunende 'All And This Will Pass'. Met een abrupt einde is het nummer direct een verassing. De zang van Suikerbuik en De Putter is donker bruin, ingetogen maar toch krachtig. De zangstijl is verhalend. De teksten zijn vaak gedichten van onder andere Sylvia Plath en T.S Elliot. Hierdoor komen nummers als 'Lovesong' en 'Strange How Cupid Fell' echt over als kleine romances uit een film of boek. Het geheel doet af en doe denken aan een uitgeklede versie van Saviour Machine, zeker door het veelvuldig gebruik van strijkers, keyboards en een laptop voor samples en drumloops. Hier wordt de hele cd lang gebruik van gemaakt, maar altijd met mate en veel subtiliteit. Precies genoeg om de akoestische nummers wat mysterieus te maken. Hoor je wel wat je hoort? Erg knap om alles zo te verweven.

Psychedelisch

Vanaf 'Here Is Always Somewhere Else' komt er nog iets meer diepte in de muziek door het gebruik van een xylofoon. En in 'Forbidden Fruit' benadrukken de meerdere zanglagen het spirituele van de band nog meer. Het heeft iets psychedelisch. Meer een popsong is 'Ball And Chain', waarin een simpel gitaar- en een klokkenspel voldoende zijn. Het zijn de nummers waar je met de ogen gesloten vanzelf beelden bij maakt. Net als het sluitstuk 'Homecoming', het mooiste nummer is voor het laatst bewaard. Want In Machine Ghost betovert je net zo als de tekstschrijver van dit nummer betoverd wordt door Marianne. Je hoort haar en ziet haar zo voor je. Je komt thuis, waar het warm is. Van deze muziek komen schilderijen tot leven. Als hier bewegende beelden aan worden toegevoegd is het plaatje compleet. Het draait allemaal om de juiste sfeer, die ook opgeroepen wordt op een druilerige winterdag thuis. Voor wie houdt van melancholie, kunst en dromerige klanken moet 'Stringquartet No. 9' zeker eens beluisteren.

Meer informatie over dit kunst/muziekproject via: www.inmachineghost.com

Bron: VPRO (3voor12)